فریاد علی (ع) بر سران جور، دوای درد امروز....

ولی شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده اند، همان کسانی که نماز بر پا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند (55) و هرکس خدا و پیامبر او و کسانی که ایمان آورده اند ولی خود بداند [پیروز است، چرا که] حزب خدا همان پیروزمندانند (56) سوره مائده.

عید سعید غدیر را بر همگان تبریک عرض می کنم

سخن امروز را از خود علی بن ابیطالب (ع) نقل می کنم. ایشان در خطبه 127 نهج البلاغه می فرمایند:

به زودی دو گروه نسبت به من هلاک می گردند: دوستی که افراط کند و به غیر حق کشانده شود و دشمنی که در کینه توزی با من زیاده روی کرده به راه باطل درآید. بهترین مردم نسبت به من، گروه میانه رو هستند. از آنها جدا نشوید، همانا با بزرگ ترین جمعیت ها باشید که دست خدا با جماعت است. از پراکندگی بپرهیزید، که انسان تنها، بهره شیطان است آنگونه که گوسفند تنها، طعمه گرگ خواهد بود. آگاه باشید! هر کسی که مردم را به این شعار «تفرقه و جدایی» دعوت کند او را بکشید هرچند که زیر عمامه من باشد.

گویا حضرت در این خطبه خوارج امروز را مورد خطاب قرار می دهد و چه جملات مناسبت داری با دوران ماست. آیا کسانی که در لوای افراط در دوستی، کینه توزترین افراد نسبت به علی (ع) هستند و با اعمال سراسر ظلم خود به نام عدالت او روی هر ظالمی را سیاه کرده اند، بدتر از این دو گروه نیستند؟ چه قدر زیبا اشاره کرده است به جماعت و پرهیز از اقتدارگرایی....

و امروز چه بسیار انسان های تنها که بهره شیطان نیستند.... کسانی که به نام علی (ع)، جماعت ها را به تفرقه و جدایی دعوت می کنند... کسانی که جماعت هایی را ه که دست خدا با آنهاست هیچ می انگارند... و ما همگان مسوولیم... سکوت در برابر ظالم به مثابه همکاری با اوست...

یا عالیُ به حق علی، تو خود داد مظومان را بستان و همه دربندان ظلم را رهایی بخش.